ИНДЕКС – портал за знаење
Уметност

Кога се појавила Неокласичната архитектува?

Неокласичната архитектува е оживување на класичната архитектура во текот на XVIII и XIX век. Овој правец, пред се, ја користел логиката на целокупниот класичен дизаин, за разлика од класичниот ревивализам (оживување), кој имал тенденција повторно да ги употребува класичните елементи.

Неокласичната архитектура се карактеризира со величественост во размерите и големината, едноставност на геометриските форми, грчки, особено дорски или римски детаљи, драматична примена на столбовите и претпочитување на еднобојни ѕидови. Новиот вкус за античката едноставност претставувал генерална реакција на пренатрупаност на рокото стилот.

Неокласицизмот доживеал процвет во САД и во Европа, со примери кои се сретнувале, речиси, во секој поголем град. Руската кралица Екатерина II го трансформирала Цанкт Петербург ненадмашна збирка од неокласични зданија на нивото на сите современи француски и англиски дела.

Најсмел иноватор во Франција бил Клод – Никола Леду, кој имал главна улога во развојот на неокласичната архитектура. Во САД, неокласицизмот продолжил да цвета и во текот на XIX век, при што многу архитекти се труделе да направат аналогија помеѓу  младата земја и древниот Рим при дизајнирањето на главните владини објекти.

Во оваа категорија