Во античко време, бакнежот почесто претставувал чин на почит отколку на љубов.
Во Персија, маж ја покажува својата почит кон друг маж со бакнување на усните, ако тие се социјално еднакви, или со бакнување на образот ако не се. Грците и Римјаните исто така имале обичаи на бакнување во знак на почит или поздрав, бакнувајќи ги устата, очите, рацете, дури и колената или стапалата.
Помеѓу раните Христијани, “светиот бакнеж” бил знак за другарство. Социјалниот обичај на бакнување продолжува, а бакнежот станал дел од додворувањето и љубовта, најпрво во Франција, а потоа во сите други земји во светот.
Но, денес се уште постои бакнувањето во знак на почит или бакнувањето за добредојде. Националните лидери често се бакнуваат еден со друг на образот во знак на поздрав кога ќе се сретнат.
Рекордот на непрекинато бакнување е поставен во 1978 година, кога една двојка без прекин се бакнувала 130 часа.
