Харфата е музички инструмент со жици, каде што тонот се произведува со тргање, со прстите од двете раце. Чиците се спуштаат вертикално од мостот до средината на резонантниот корпус, каде што се прицврстени. Висока е 180 cm и има триаголен облик. Таа се состои од пет дела: подножје, резонантор, извиткан врат, мост и столб.
Столбот е најукрасениот дел од харфата, според кој таа добива и имиња. Има 46 – 48 жици, односто пет и пол октави. Тие се редат според дијатонскиот ред на дурската скала, поради што, таа е дијатонски инструмент.
Харфата во најразлични форми ја познавале и античките култури (египетската, сумерската, кинеската, индијанската, хеленската и хеленистичката), но различни харфи по својата големина и форма се сретнуваат во фолклорните традиции на разни народи. Европската харфа се јавила првпат во VIII век на островите на Англија, од каде преминала во Европа.
