Витезите станале посебна класа на луѓе, хиерархиски под високото благородништво, но над трговците и занаетчиите, а се однесувала на лица кои му служеле на кралот или на господарот, како коњаници или војници со оружје. Од нив се очекувало да се придржуваат на правилата за лојалности чест и да ги штитат послабите. Тоа бил таканаречениот витешки кодекс.
Момчињата одредени да бидат витези морале да поминат низ долгогодишна обука. Тие требало да ги совладаат боречките вештини и да ги научат правилата на однесување како што доликува на витезите. На 15 или 16 години пажот станувал штитоносецот и вршел должност на личен слуга на витезот. Штитоносецот го придрушувал својот господар во битките јавајќи на коњ и учел како да се бори. По завршената обука штитоносецот бил подготвен за титулата витез. Прогласувањето на витез се вршело на посебна свеченост.
Витезот во борба носел пазновидно оружје. Главно оружје било копјето, долг стап со кој ги исфрлал другите јавачи од седлото. Покрај тоа, носел меч, боздоган и воена секира.
