Патарината претставува износ на наплатена такса од корисниците на определени патишта, канали, мостови, тунели и други објекти од сегментот на патничката и транспортната структура, првенствено наменет за исплата на трошоците за изградба и одржување.
Патарините биле познати уште од античките времиња и биле широко применувани во средновековна Европа како средство за поддршка на изградба на мостовите. Градењето на канали, што претставувало честа практика во Европа во периодот на XVIII-XIX век, главно било финансирано со средства од патарините, а, исто така, бројни големи патишта биле изградени од страна на приватни компании, кои имале овластувања да наплатуваат патарина.
Во САД, изградбата на националната патна мрежа, која почнала во 1806 година во почетокот била финансирана со продажба на земјиштето во јавна сопсственост, но подоцна проблемите околу одржувањето на истата го натерале Конгресот да воведе наплата на патарината.
Градењето патишта финансирани со патарина се намалило кон крајот на XIX век, но идејата за повторно заживување на практиката со патарини заживеала со изградба на автострадата во Пенсилванија во текот на 1930 година, како и по Втората светска војна кога многу држави почнале да градат патишта за брзо возење со наплатни рампи.
Во многу земји патарините, исто така, се користат за финансирање на изградба на долги мостови, главни тунели и автопати. Во исто време, патарините биле критикувани поради две работи, намалувањето и стимулирањето на густината на сообраќајот во времето на шпицевите. Такса за преминување низ каналите се уште се наплатува во некои делови на светот, како на пример во Цуетцкиот и во Панамскиот канал.
