Утврдено дека потонувањето на Титаник е како резултат на судар со санта мраз која фатално ги продупчила предните пет херметички затворени одделениа на бродот. Секако, помалку очигледни се причините за самиот удар (кој се случи во чиста ноќ и по примањето на многу предупредувања за санти), факторите подвлечувајки го високиот степен на штета претрпен од бродот и причините за високиот број на жртви.
Се претпоставува дека доколку бродот удрил директно во сантата можел да биде спасен. Тогаш ќе се предизвикало штета само на првите одделениа. Ова би го онеспособил и можеби би имало жртви само од патниците кои биле близу до крмата, но не би требало да потоне поради тоа што Титаник бил дизајниран да плови со поплавени четири одделениа.
Во тоа време, временските услови на Атлантикот биле необични бидејки имало рамно мирно море, без ветер и бранови. Исто така таа ноќ била ноќ без месечина. Во нормални временски услови на местото на ударот , брановите би овозможиле откривање на сантите па дури и во ноќ без месечина.
Заклучокот на британската истрага за судирот за потонувањето е „поради прекумерната брзина со која управувал бродот“. Во време на сударот се мислело дека Титаник ја има својата нормална брзина од 22 чатали, што беше помалку од својата максимална брзина од 24 чатали.