Тенкот е тешко вооружено оклопно борбено возило, кое се движи со помош на два континуирани метални синџира наречени гасеници. Вообичаено тенкот е опремен со топ намонтиран на подвижна платформа и со полесно автоматско оружје. Британците ги развиле тенковите за време на Првата светска војна со цел да ја задоволат потребата за вооружено офанзивно возило што би можело лесно да минува по каливите, нерамни терени во рововската борбена зона.
Тенковите биле прв пат употребени во битката кај Цома во 1916 година. Во Втората сетска војна, германската тенковска единица била најефикасната во Европа бидејќи била организирана во брзодвижечки масовни збиени формации со голема напаѓачка моќ. По завршувањето на Втората светска војна, тенковите добиле поголеми димензии и биле опремувани со потешко оружје.
И покрај фактот што повеќето модерни боени тенкови тежат повеќе од 50 тони, тие се способни да развијат брзина од 50 до 70 километри на час. Стандардното главно наоружување е топ со калибар од 120мм способен за испукување против-оклопни проектили; ласерски нишански справи и опрема за инфрацрвен монитринг на теренот.
