Азбуката е збир од симболи или знаци што ги претставуваат јазичните гласови во писмена форма. Најчесто, секој глас претставува една самогласка, дифтонг (две самогласки) или една до две согласки (консонанти).Системот за пишување во кој еден знак претставува еден слог се нарекува буквар.
Првата азбука се смета дека е создадена во северносемитскиот јазик, кој потекнува од источниот регион на Средоземјето, меѓу 1700 и 1500 г.п.н.е. Меѓу азбуките што се појавиле во наредните 500 години се кананитската и арамејската, од кои потекнуваат современите хебрејска и арапска азбука, и грчката (предок на латинската азбука), која се смета за вистинска азбука бидејќи содржела и самогласките и согласките.
Научниците се обиделе да создадат точна релација меѓу секој глас и неговиот соодветен симбол во новата азбука, каква што е меѓународната фонетска азбука.
