Карактерот е целина на однесувањето и емотивните одлики на една личност. Карактерот ги опфајќа расположенијата, односите, мислењата, мотивациите, како и стилот на мислење, набљудување, зборување и дејствување на една личност. Претставува дел од тоа што ја прави секоја личност поинаква од другите.
Теориите на карактерот постојат во поголемиот дел од културите и низ поголем дел од запишаната историја. Античките Грци ги користеле своите филозофски идеи за да ги објаснат разликите и сличностите во темпераментот. Во XVIII век, Емануел Кант презентирал начин на разбирање на индивидуалните и групните разлики.
Карактерот на личноста не зависи само од семејството. Семејството само посредува во создавањето на навиките кај една личност. Но од друга страна пак семејството и тоа како може да влијае и да видоизмени нечиј карактер, ако се работи за возраст во која децата ги впиваат сите знаења и им се наметнати разни норми на однесување. Психологијата вели дека од родителите се наследува темпераментот, а карактерот се формира врз основа на личните убедувања и влијанието на пошироката околина.
Современите студии за карактерот имаат тенденција да бидат емпирични и со помалку теориско генерализирање и да го истакнат идентитетот и развојот на личноста. Карактерот на личноста се смета за производ и на генетските предиспозиции и на искуството.
